tuvalet kağıtlarının toplumsal görevi

Evet, hiç fark etmeseniz de tuvalet kâğıtlarının çok önemli bir görevi var dünyamızda..

Neden bütün tuvalet kâğıtları beyaz ya da pastel, açık renklerde hiç düşündünüz mü?

Peki, her gün ne kadar sıklıkta onlarla ve bize yansıttıklarıyla yüz yüze geldiğimizi?

Bütün tuvalet kâğıtları devrimcidir arkadaşlar!

Şaka yapmıyorum, bence iktidarın ya da her neyse işte sistemin dokunamadığı en özel alanlardan biridir bu durum. Yoksa bütün tuvalet kâğıtları siyah olurdu çünkü siyah, izleri ve kirleri göstermez, her şeyi kapatır...

Siyahlığın başka beyaz düşlere izin verdiği tek alan göz kapaklarıdır.

İster kendi isteğinizle, ister başka birileri zorla sizin gözünüzü kapatsın, kimse kimsenin hayal gözünü kapatamaz. Hayal, adı üstünde çok güçlü bir şeydir çünkü bembeyaz tuvalet kâğıtları kadar. Bize her gün inatla, hiç yorulmadan, ısrarla neleri tükettiğimizi, kadınlığımızın kanayan yarasını falan göstermeye çalışan.

Pis bir imajı vardır devrimci tuvalet kâğıtlarının, hâlbuki asıl iğrendiğimiz kendi pisliğimizdir. O kadar ki tuvaletteki çöp torbasını bile gündelikçilerimize boşalttırırız. Kendimizden, tükettiklerimizden, doğmamış çocuklarımızdan kaçarız. Çoğu zaman o beyazlığın üstündeki lekelere bakmadan, tıkıştırıveririz çöp kutusuna onları. Aman sakın elimize hiçbir şey bulaşmasın. Hâlbuki birileri dokunabilir kendi pisliğine ve en mahrem yerlerine... Kir ve pas tutmuş taharet musluklarından inatla akan temiz suyla yıkar kirlerini. 


Kirlerden arınmak için dokunmak lazımdır çünkü onlara. Yıkayabilmek, temizlenebilmek için dokunmak...

İşte o zaman yıkanmışlığın, ferahlığın ıslaklığını kurutur tuvalet kâğıdı tüm beyazlığıyla. Arınmışlığın ıslaklığı onları kirletmez. İşte o zaman rahatlar görevini yerine getirmenin başarısıyla, uslu uslu bekler devir-i daimini. Öbür türlü, kendini ve olanı ve biteni fark ettirmek inadıyla kullanılıp atıldığında bile yerinde durmaz, rahat edemez. Pis kokular ancak ve ancak lekelenmiş beyazlıklardan çıkar çünkü...

İlk beyaz tuvalet kâğıdını yapan insanı “Don Kişot” ilan ediyorum. Saygılar...