Bana ne olduysa bu havalar yüzünden oldu.Beni bu havalar mahvetti…
Hayat ne zaman bizim üstümüze gelmekten vazgeçip başka işlere bakacak?
Yoksa hayatın tek işi biz miyiz?
Hayatla ben ayrımıyım peki? Evet ben, kendim bir hayat yaşıyorum, ama bana da bir hayat yaşattırıyorlar.
Hayat bana kontrol edemeyeceğim bir hayat daha yaşatıyor.
Oynayabileceğim tek şey kendim gene..
eğer bir şeyleri değiştiremiyorsam kendimi değiştiriyorum.
Arka bahçeye itiyorum olanı biteni ama bahçe bu, her şeyiyle büyüyor..
bütün çimenleriyle, bütün deve dikenleriyle, kaktüsleriyle,
hayır..bahar değil arka bahçe..
kurak bir kış mevsimi yaşıyor dallar, çimenleri sararmış..
onları kontrol etmek lazım, budamak lazım ki..
ön bahçeye sızmasınlar, orayı da kaplamasınlar.
Bahar ve yaz bir arada ön bahçede çünkü..
meyvelerim kurumasın, çürümesin, çiçeklerim solmasın.
Bu yüzden hatırlamak gerek arka bahçeyi ön bahçe kadar.
Sırf mutlu olmak için acı çekmek gerek işte, arada arka bahçeyi budarken acı çekmek,
bahar için, meyve için, yaz için, lavantalar için…
Keşke beynimin de çok parası olsa da, bitmeyen hesabımdan para çekip gerektiğinde benden habersiz otomatik budama yaptırsa acılarıma.
Otomatik ödemeyle içim rahat hah!
Sen ön bahçende yan gel yat!
ama işte yok, bu havalar vergi denetimcileri işte..
“Evet Hande hanım, nereye ne kadar harcama yapıyorsunuz bir bakalım..
Bu arka bahçe otomatik ödeme fonu da nedir?
Ne kadar çok harcama yapmışsınız hesabınızdan!”
Gel de unut…
“Yaaa bende de bu aralar bir yorgunluk, bir baş ağrısı, bir kendini bilmezlik..demek ondanmış hepsi, ama hatırlattınız bana her şeyi, acılarım artmasın şimdi?...”
